در دنیا جملات زیادی هستند که بر زبان جاری کردنشان خطرناک است و عواقب، تبعات و آثار زیادی بر جای می‌گذارند.
مانند «دیگر دوستت ندارم»، «برایم مهم نیست»، «نمی‌توانم»، «از عهده من خارج است»، «این کار نشدنی است» و نظایر این‌ها که می‌توانند خرابی‌ها و ویرانی‌های جبران‌ناپذیری در زندگی شخصی، کار و آینده ما ایجاد کنند.
جملات منفی و خطرناک مانند یک سونامی هستند. وقتی از زبان و دهان ما خارج می‌شوند؛ تا جایی که شنیده می‌شوند؛ خرابی به بار می‌آورند و همه‌چیز را نابود می‌کنند. خواه شما این جمله را آنی و اشتباهی گفته باشید یا مدت‌ها روی آن فکر کرده و با هدف به زبان بیاورید.
در زندگی شخصی و کاری باید بسیار مواظب جملاتی باشیم که می‌گوییم چون این جملات شخصیت، استعداد، قدرت، توانایی و روحیه ما را به دیگران نشان می‌دهند و تاثیر مستقیمی بر ارتباطات و تصمیمات دیگران درباره ما دارند.
گاهی اوقات گفتن یک جمله ساده به همسر، فرزند، پدر و مادر، مدیر یا همکار می‌تواند سرنوشت زندگی ما یا آن‌ها را تغییر دهد. هرگز نباید قدرت تخریبی جملات را دست کم گرفت. برعکس، برخی جملات به قدری سازنده، مثبت و قدرتمند هستند که می‌توانند التیام‌بخش هم زخم و مرحمی باشند.
خطرناک‌ترین جمله دنیا
اما برگردیم سراغ خطرناک‌ترین جمله‌ای که در دنیا هست. به اعتقاد روان‌شناسان، جمله‌ای است که دیگر خطرناک‌تر از آن نداریم و هر فردی آن را بر زبان جاری کند؛ دیگران از او نا امید شده و دیگری امیدی به بهبود و اصلاح و موفقیت او نیست.
«من همینم که هستم» خطرناک‌ترین جمله دنیا است. پشت این جمله خودخواهی، غرور، نخوت، لجاجت، جاهلیت و نادانی، عدم تغییر، درجا زدن، عدم نیاز به دیگران و حس خودبرتربینی کاذب وجود دارد.
افرادی که این جمله را به زبان می‌آورند؛ هیچ نیازی به تغییر یا بهتر شدن نمی‌بینند و می‌خواهند روی اصول و عادت‌های خوب یا بد خود اصرار و تعصب داشته باشند. بنابراین؛ هرگز قدمی به سوی جلو برنمی‌دارند و تلاش نخواهند کرد به دیگران نزدیک شوند یا اشتباه و خطایی را پذیرفته و سعی در اصلاح آن کنند.
این افراد هر روز منزوی‌تر، تنهاتر و خودخواه‌تر می‌شوند؛ انگار در یک جزیره دورافتاده‌ای زندگی می‌کنند که هرگز انسان بدان‌جا پا نگذاشته است. در میان جمع هستند ولی از همه تنهاتراند چون همه را از خود رانده و هیچ‌کسی را برای خود باقی نگذاشتند.
شلیک نهایی
گفتن جمله «من همینم که هستم» چه به همسر یا همکار یا مدیر می‌تواند پایانی بر آن ارتباط باشد. یعنی به طرف خود می‌گوییم بگذار و برو؛ هیچ امیدی به بهبود و اصلاح من نداشته باشد.
اشتباه است تصور کنیم این جمله از شخصیت قدرتمند و پایدار ما نشات گرفته و یک اصل بزرگ در موفقیت است. اصل تغییرناپذیری و پافشاری بر عقاید و راه و روش خود. برعکس، این جمله از غرور، خودخواهی و لجات نشات می‌گیرد و هیچ نکته مثبت روانی برای دیگران و خود ما ندارد.
باید مراقب باشیم هرگز از این جمله استفاده نکنیم و برعکس حتی اگر بهترین در کار خود هستیم؛ باز هم سعی کنیم هر روز یک قدم مثبت رو به جلو برداریم و یک عادت بد و منفی درون خود را به یک عادت مثبت تبدیل کنیم.
باید هر روز برای تغییر حتی خیلی کوچک آماده باشیم و مشتاق یادگیری، بهبود و ساختن آینده‌ای بهتر باشیم.
کسی که بگه «من همینم که هستم» آدم تکلیفش با اون طرف مشخصه
اونی که نمیدونی کیه و چه شخصیتی داره خیلی خطرناکه