فیلم پسیفیک ریم که به معنای حاشیه اقیانوس آرام است، در سال ۲۰۱۳ و با کارگردانی Guillermo del Toro بر روی پرده سینماها رفت. این فیلم توانست با استفاده از جلوههای ویژه فوقالعاده عالی در کنار داستان جذاب که البته تا حدی کلیشههای همیشگی حمله بیگانگان را داشت، به موفقیت خوبی دست پیدا کند.
در این فیلم، موجوداتی بسیار غول آسا از اعماق اقیانوس به سمت زمین حمله ور میشوند که بهصورت مرحلهای قدرت آنها افزایش یافته و مبارزه با آنها سختتر میشود. انسانها برای مقابله با آنها که کایجو نامیده میشوند، یک سری ربات بسیار بزرگ طراحی میکنند که کار کنترلشان توسط دو فرد صورت گرفته و بایستی آنها با برقرای تعادل ذهنی، یک مبارزه موثر را با کایجوها ترتیب دهند.
پسیفیک ریم در نسخه نخست بازیگران مشهوری چون ادریس البا و چارلی هونام را داشت که البته ادریس البا در پایان فیلم کشته میشود ولی چارلی هونام که قهرمان داستان است، نجات مییابد اما دیگر اثری از وی در ورژن بعدی نیست.
در نسخه دوم که چندی پیش اکران شد و محصول سال ۲۰۱۸ است، این بار Steven S. DeKnight کارگردانی این فیلم که با عنوان قیام معرفی شده را برعهده دارد. از همان آغاز فیلم کاملا مشخص است که به جای تکرار موفقیت عنوان نخست، گیشهها برای سازندگان مدنظر قرار داشته و فیلمنامه ضعیفتر در کنار بازیگران سطح پایینتر، پسیفیک ریم را دچار مشکل میکند. این بار داستان با پسر استاکر (ادریس آلبا) آغاز میشود که مشخص نیست چرا علیرغم لاابالی بودن، تا این حد در کنترل رباتها مهارت دارد! حتی بخشهایی از فیلم شما را به یاد فیلم کینگزمن هم میاندازد که در سطحی مبتدیانهتر ساخته شده است.
در واقع درست همان ایرادی که میشود به سلسله فیلمهای ترنسفورمز گرفت، بر پسیفیک ریم هم وارد است و اگر قرار بر ساخت نسخه سوم آن باشد، از الان میشود پیشبینی کرد که با یک عنوان ضعیفتر روبهرو شویم.
اما چرا این عناوین خوب و خلاقانه این چنین دچار افول میشوند؟ تنها نگاهی به امتیاز کاربران به این دو فیلم در IMDb نشان میدهد که اگر نسخه اول امتیاز ۶٫۹ را از آرای بیش از ۴۲۷ هزار نفر کسب کرده، نسخه دوم تنها به عدد ۵٫۷ رسیده که حتی آرای آن به ۵۰ هزار نفر نیز هنوز نرسیده و مشخص است که یک شکست تجاری برای محصولی محسوب میشود که میتوانست با استفاده از بازیگرانی بهتر و فیلمنامه قویتر، تجربه شیرن قبلی را انقدر تلخ نکند!