احتمالا این روزها شما هم درباره فیلم سرخپوست زیاد شنیدید یا دوستان خود را در حال رفتن به تماشای آن یافتید.
سرخپوست فیلمی از نیما جاویدی با تهیه‌کنندگی مجید مطلبی و بازی هنرمندانی مانند نوید محمدزاده، پریناز ایزدیار، ستاره پسیانی، آتیلا پسیانی، مانی حقیقی و حبیب رضایی است.
اگر بخواهیم به خلاصه داستان اشاره کنیم؛ باید گفت: «سال ۱۳۴۷ زندانی قدیمی در جنوب ایران به‌دلیل مجاورت با فرودگاه تازه تأسیس شهر در حال تخلیه است. رئیس زندان سرگرد نعمت جاهد به همراه مأمورانش مشغول انتقال زندانیان به زندان جدید هستند تا اینکه…»
فیلم سرخ پوست دومین ساخته نیما جاویدی است. جاویدی پنج سال بعد از ساخت فیلم ملبورن موفق شده است نظر تماشاگران را به جدیدترین ساخته‌اش جلب کند.
اگر در این سال ها بخواهیم ازیک اثر سینمایی ایرانی که به قواعد بین الملل، استاندارد و المان های سینمای جهان متعهد بوده، نام ببریم بی شک، فیلم سرخ پوست نیما جاویدی است.
فیلمی قصه گو و سرشار از نماد بدون این که درصدد آن باشد که مخاطبش را گیج کند.جاویدی داستانی را برای ما روایت می کند که جایش به شدت در کنار ملودرام های تکراروارگونه اجتماعی در میان سینمای ایران خالی بود. او با ساخت آخرین اثرش نه تنها به یک کارگردان پخته بلکه تاثیرگذار در روند سینمای ایران تبدیل شده است.
فیلم‌نامه خوب
سرخ پوست روایت ماجرای یک روز در یکی از زندان های جنوب کشور در سال ۱۳۴۷ است. این زندان قدیمی به دلیل مجاورت با فرودگاه تازه تاسیس شهر در حال تخلیه است.
رییس زندان، نعمت جاهد با بازی متفاوت نوید محمدزاده، مشغول انتقال زندانیان به زندان جدید در کمال آرامش و نظم است که ناگهان متوجه گم شدن یک زندانی به نام احمد سرخپوست می‌شوند. جاهد برای پیشینه وی از مددکار زندان با بازی پریناز ایزدیار می‌خواهد که به وی کمک کند.
سرخ پوست تماد مردمی است که ارباب‌ها زمین‌هایشان را غصب کرده‌اند و با قدرت‌هایی که دارند، درصدد حذف رعیت‌ها هستند. از این رو احمد بی گناه قرار است بالای چوبه ی دار برود و مددکار می خواهد همه ی تلاشش را کند که او را از زندان فراری دهد.
در میان هم علاقه‌ای بین جاهد و مددکار است هرچند که عمق آن را نمی دانیم.حالا تعقیب و گریز جاهد و سرخپوست آغاز می شوند و هر دو دارای هوش بالایی هستند از این رو مخاطب را تا انتها کنجکاو نگه می دارد.
بازی‌های خوب
نوید محمد زاده در سرخ پوست مانند اکثر فیلم هایش در یک تیپ فرو نرفته، آه و زاری و مرثیه گویی ندارد. او بازی هوشمندانه ای از خود ارائه می دهد.
فردی نظامی، عبوس، منظم که در این میان عاطفه اش را از دست نداده است. او مانند سایر انسان ها به غایت معمولی است، بازی اغراق گونه ندارد و فاقد از هرگونه رییس زندان عقده ای و کینه ورزی است که درسینما دیده ایم.
او نه سفید است نه سیاه بلکه مانند سایرین خاکستری است و بین خودآگاه و ناخودآگاهش به قهرمان سرخپوست تبدیل شده است.
اما منتقدان زیاد از بازی پریناز ایزدیار استقبال نکردند. بازی گنگ و مجهول پریناز ایزدیار و علاقه بین او و رییس زندان که آیا یک طرفه است یا دو طرفه که در طول فیلم مشخص نمی شود و البته بازی تکراری ایزدیار که همیشه در نقش انسانی مهربان که حاضر به کمک است وی را به مرور تبدیل به یک تیپ کرده است.
از دیگر نقاط قوت این فیلم می‌توان به فیلم‌برداری عالی با سکانس‌هایی خفقان آور از سلول و راهروهای زندان و البته چوبه دار اشاره کرد. موسیقی این اثر هم بی‌نظیر است.
یک درام معمایی
سینمایی سرخ پوست تازه‌ترین اثر نیما جاویدی است که یک درام پیچیده و پر تعلیق است و داستانی خاص و متفاوت دارد. این فیلم در جشنواره سی و هفتم فجر موفق به دریافت جایزه ویژه هیئت داوران شده است.
فیلم سرخ پوست علاوه بر اینکه توانسته نظر مثبت منتقدان و کارشناسان حوزه سینما را جلب کند؛ در جذب مخاطب و گیشه هم موفق بوده است. این فیلم با امتیاز ۴.۱ از ۵ در سینما تیکت و فروش بالای ۱۰ میلیارد ارزش دیدن و تعریف کردن را دارد.