به آینده تراکتورسازی امیدوار باش، حتی تو هوادار خسته جان!

خردادماه بود که خبرهای پیرامون تراکتورسازی تبریز بسیار نگران کننده بود و هواداران این تیم به دنبال یک نفر بودند تا به آنها بگوید همه اتفاقاتی که پیرامون این تیم محبوب ۴۰ میلیون نفری رخ می‌دهد، فقط یک خواب کابوس‌وار است که می‌گذرد و با یک بیداری صبحگاهی تمام می‌شود ولی انگار این خواب عین واقعیت بود!

توشاک آمد و کمی اوضاع بهتر شد، هواداران که نام‌های عجیب و غریبی را پیرامون تیمشان می‌دیدند و تصور ادامه دو فصل کابوس‌وار قبلی برایشان سخت بود، دل به سابقه توشاک بستند ولی کافی نبود! آنها می‌دانستند که مربی ابزار می‌خواهد و ابزارهای در دست توشاک کافی نیست!

اعتراضات به مالک متمول تراکتورسازی تبریز زیاد شد و آنها به حق دنبال خریدهای بزرگ بودند، خریدهایی که در شان نام تراکتور باشد ولی تا آخرین روزها این انتظار عملی نشد! حضور نام‌هایی همچون سروش رفیعی، ترابی و جباروف صرفا برای بازی با دل هوادارانی بود که می‌خواستند تراکتورشان، عزیز دلشان بزرگی کند ولی فقط بسان مسکنی بود که شنیده میشد و تمام!

ولی مدیران تراکتورسازی تبریز وارد عمل شدند و شاید دیر ولی به هر ترتیبی که بود یکی از زرگترین نقل و انتقالات فوتبال ایران را رقم زدند چرا که دو سالی بود پرسپولیس و استقلال به دنبال بازیکنانی همچون شجاعی و دژاگه بودند و این دو بازیکن بازی در لیگ‌های رده چندم اروپایی و عربی را به بازی در این دو تیم ترجیح می‌دادند ولی ناجوانمردانه است که بگوییم فقط پول در بازگشت این دو بازیکن به لیگ ایران تاثیر داشت و بزرگی نام تراکتور در این بازگشت تاثیر نداشته است چرا که همه می‌دانند حمایت‌های وزیر ورزش از دو تیم پایتخت‌نشین بسیار مشهود بوده و عملا پول زیادی پای این دو بازیکن ریخته شده ولی از سوی آنها قبول نشده است.

حالا صحبت اصلی ما این است که هوادار عزیز، مدیران تیم سنگ تمام گذاشتند و با اضافه شدن قریب به یقین رضاییان به تیم یک تراکتور قوی داریم که باید با حضور صد در صدی خود در بازی‌های تراکتور و حمایت از این تیم وظیفه خود را ادا کنید و نا امیدی را کنار بگذارید، سال جاری می‌تواند به یکی از خاطره انگیزترین سال‌های عمر هواداران تراکتور تبدیل شود، پس نا امید نباشید و پا به پای ۴۰ میلیون هوادار مصم و با ارائه پیش بروید…